φωτογραφία της Ευαγγελίας Δουκάκη
της Ελένης Καρασαββίδου
Όπως έχει υποστηριχθεί από την κοινωνιολογία της λογοτεχνίας (Sarah Elizabeth Turner), αν η αυτοβιογραφική γραφή αγγίζει βαθιά πολλούς ανθρώπους είναι γιατί η αυτοβιογραφία αποτελεί εργαλείο με το οποίο οι ανίσχυροι/ες μπορούν να αντιδράσουν αποκαλύπτοντας τα κενά της ανθρώπινης εμπειρίας που παραγνωρίζονται από την πολιτισμική ηγεμονία και τον «κυρίαρχο» λόγο. Αντιθέτως καταγράφει και αποκαλύπτει εμπειρίες που αποδομούν στερεότυπα και περιορισμούς. Με αυτό το σκεπτικό κατά βάση διοργανώσαμε στα πλαίσια της Εναλλακτικής Συνόδου έκθεση φωτογραφίας (χρησιμοποιώντας με άλλα λόγια τον λόγο της εικόνας) με θέμα «η Γυναικεία εμπειρία στην Ελλάδα της κρίσης».
Αυτή η Έκθεση, παρότι όχι αντιπροσωπευτική μα προϊόν της ανάγκης, είχε ως στόχο της να εξερευνήσει κάποιες πλευρές της γυναικείας εμπειρίας σε μια «δυτική» ή «εκδυτικισμένη» κοινωνία (αποδεχόμενη την σύμβαση μιας κυρίαρχης ανάγνωσης για την Δύση) σε περίοδο όπου τα δικαιώματα αποδομούνται και οι ταυτότητες αμφισβητούνται ή υποχωρούν. Συμμετείχαν με αλφαβητική σειρά οι Αντωνή Ειρήνη, (απόφοιτος της ΑΣΚΤ, εικαστικός) Δουκάκη Εύα (ερασιτέχνης φωτογράφος), Καρασαββίδου Ελένη (λογοτέχνης, ερασιτέχνης φωτογράφος), Λυκογιώργου Δώρα (εικαστικός, δημιουργός της ιστοσελίδας www.mysticinwood.com)
Η γλώσσα των συμμετεχουσών, παρόλο που ήταν ποικίλη, υπήρξε διαφορετική από αυτή των επίσημων πολιτικών ρητορικών, μετουσιωνόμενη σε κραυγή, οργή, χαμόγελο, δάκρυ, ή ακόμη και καταφυγή σε έναν μυστικιστικό προ-βιομηχανικό κόσμο. Όπως έχει επισημανθεί ο τρόπος που οι γυναίκες κάνουν τέχνη ή την προσεγγίζουν, όταν φυσικά υπάρχει κοινωνική συνείδηση από πίσω, ξεπερνά τα αυτονόητα της κοινωνικοπολιτικής μα και καλλιτεχνικής ιεραρχίας με σκοπό να παρουσιάσει την ίδια παλιά αλλά διαρκώς καινούργια διαπίστωση του φεμινιστικού κινήματος ότι «το προσωπικό είναι πολιτικό και το πολιτικό προσωπικό. Το πολύ προσωπικό γίνεται τέχνη.
φωτογραφία της Ελένης Καρασαββίδου
