της Γεωργία Πετράκη
H Επιτροπή Ισότητας και Ίσων Ευκαιριών του Δήμου Αγίου Δημητρίου σε συνεργασία με τους τοπικούς συλλόγους γυναικών του Δήμου διοργάνωσε εκδήλωση στις 8 Μαρτίου για να τιμήσουν την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Η επέτειος στις 8 του Μάρτη θα μπορούσε να αποτελέσει μια μέρα αφύπνισης, αλληλεγγύης, συλλογικής μνήμης, ακόμα και γιορτής, των ίδιων των γυναικών, που «συσπειρώνονται για να αμφισβητήσουν συλλογικά τα κοινωνικά πρότυπα, τις διακρίσεις σε βάρος τους, τις εξουσιαστικές σχέσεις και να διεκδικήσουν την πολύμορφη έκφρασή τους και την αυτόνομη ύπαρξη κάθε γυναίκας» . Στο σημερινό κοινωνικό τοπίο της υποβάθμισης και της διάλυσης που απειλεί να γίνει πολιτισμική κατάπτωση έχουμε ανάγκη να διεκδικήσουμε ακόμα μια φορά την ύπαρξη μας αλλά συχνά πυκνά και την ακεραιότητα μας. Στα δεινά της κρίσης, και της φτώχιας, η βία κατά των γυναικών διακρίνεται ανάμεσα στα υπόλοιπα δεινά και μαζί της, τόσο διεθνώς όσο και στη χώρα μας η ντροπή της ατιμώρητης βίας ή και η ανοχή της καλλιέργειας της από καλλιτέχνες και ΜΜΕ που παρακολουθούμε από μακριά ή και ζούμε στα ίδια μας τα σπίτια .
Η εκδήλωση του Δήμου Οι «εκφράσεις γυναικών» μας απογοήτευσε και μας έβαλε σε σκέψεις και προβληματισμό για τον τρόπο που οι γυναίκες δήμαρχοι αντιλαμβάνονται τη γυναικεία κατάσταση και τελικά ποια είναι η συμβολή των ίδιων ως γυναίκες αιρετές στο να αναπαράγεται η υποτέλεια ή να καλλιεργείται μια εικόνα αναξιοπρεπής για τις ίδιες τις γυναίκες.
Δύο τα κύρια χαρακτηριστικά της εκδήλωσης: Ο έντονος εμπορευματικός χαρακτήρας της, αφού έκανε προμόσιον διαφόρων προϊόντων, βιβλίων, δίσκων, σχολών χορού αλλά και η χαμηλή ποιότητα (μεγάλου μέρους) του προσφερόμενου θεάματος που θεωρούμε ότι υποβίβαζε και υποτιμούσε τις γυναίκες καλλιεργώντας για αυτές τα πλέον αντιδραστικά και αναχρονιστικά πρότυπα.
Η παρουσίαση των προσκεκλημένων και της βραδιάς έβριθε από τις παραδοσιακές σαχλαμάρες περί «ουσίας των γυναικών», «που είναι το χαμόγελο και μια αγκαλιά», «των γυναικών που δοξάζονται και μισούνται μα πάντα παραμένουν γυναίκες», για «κοινωνική ισότητα που έχει επιτευχθεί σε μεγάλο βαθμό», για «το DNA των γυναικών», «τη καταλυτική επίδραση της γυναίκας στο πέρασμα των αιώνων» και άλλες τρομερές αλήθειες που συνιστούν τη συνηθισμένη υμνητική σάλτσα που περιχύνεται στο δηλητηριώδες πιάτο της γυναικείας κατωτερότητας.
Περνώντας από τη ποίηση (της Κική Δημουλά), και το θέατρο, (μονόπρακτο της Φράνκα Ράμε) φθάσαμε στις κυρίες του ΚΑΠΙ που μας ανέλυσαν πως πλέκουν τα εργόχειρα, την ιστορία του εργόχειρου, πολλές νέες ιδέες για τη διατήρηση της ελληνικής παράδοσης που εμείς οι γυναίκες την κρατάμε και άλλες σπαρακτικές ιστορίες γύρω από το πλεκτό και το εργόχειρο. Στη συνέχεια απολαύσαμε καλλίγραμμη χορεύτρια, σχολής χορού της περιοχής, στην ανδρική μυσταγωγία του ζεϊμπέκικου. Η βραδιά διέθετε επίσης, καθόλου άσχημες, φωτογραφίες γυναικών από γυναίκες φωτογράφους, συμπαθές γυναικείο συγκρότημα παραδοσιακών οργάνων, αλλά και οικογενειακή σύμβουλο: Το γκράν σουξέ της βραδιάς ήταν η τηλεπαρουσιάστρια –οικογενειακή σύμβουλος- Τένια Μακρή η οποία με ύφος υψηλού εμπειρογνώμονα της ψυχής άρχισε να αναλύει τα βιβλία της : πώς «οι σχέσεις χωρίζουν» «πώς δεν χωρίζουν» «πώς αγαπιόμαστε», «πώς κρατάμε την οικογένεια μας» κλπ. Η κυρία Τένια Μακρή ξέρει να μιλάει στο κοινό της και να το κάνει να κολακεύεται που έχει τη τύχη να την ακούει επί 20 λεπτά σε μια εκδήλωση «οικογενειακής συμβουλευτικής» και στο τέλος να του πουλάει και ένα πολύτιμο βιβλίο «Αγάπη με το Ζόρι;», ένα μεταξύ των πολλών που μπήκαν αμέσως στη λίστα των best sellers όπως μας πληροφορούν τα διάφορα γκόσιπ-blogs που εκθειάζουν την τηλεοπτική περσόννα .
Μπορούσε κανείς να ξεχάσει τελείως ποια ήταν η ευκαιρία και το υποτιθέμενο επετειακό πλαίσιο της εκδήλωσης ενώ εμείς νιώσαμε ότι η εκδήλωση αυτή όχι μόνο δεν μετέδιδε κάποιο προβληματισμό γύρω από τη γυναικεία κατάσταση σήμερα αλλά βύθιζε το κοινό της στα πλέον συντηρητικά και αναχρονιστικά πρότυπα για τις γυναίκες. Κάποιες «γιαγιάδες» σίγουρα θα έμειναν ευχαριστημένες σε μια εκδήλωση που υπολείπονταν ενός ποιοτικού μέσου όρου.
Όσα η δήμαρχος είπε εισαγωγικά καλώντας τις γυναίκες να διεκδικήσουν και να συμμετέχουν στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, λίγη σημασία έχουν όταν οι αιρετές χρησιμοποιούν τη συμμετοχή τους στα κέντρα λήψης των αποφάσεων για να καλλιεργήσουν τέτοιες σαχλαμάρες που είναι μακριά από τα σημερινά προβλήματα των γυναικών. Και μάλιστα σε μια συγκυρία σαν τη σημερινή θα περιμέναμε από τη δημοτική αρχή μια διαφορετική εκδήλωση αλλά και κάτι περισσότερο από μια γιορτή-έστω και ποιοτική- όπως ήταν η αντίστοιχη περυσινή εκδήλωση στις 8 Μαρτίου (Διαδρομές γυναικών στον Άγιο Δημήτριο). Δεν ακούσαμε τίποτα για την απειλή που υφίσταται μέσα από τη διοικητική μεταρρύθμιση, η Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων (περικοπή κατά 80% των οργανικών της μονάδων), ο μόνος αυτοτελής δημόσιος φορέας στην Ελληνική κοινωνία που σχεδιάζει και υλοποιεί πολιτικές για τα θέματα της ισότητας. Δεν αντιληφθήκαμε αν η δημοτική αρχή υπέγραψε την Ευρωπαϊκή Χάρτα για την Ισότητα των Φύλων στις Τοπικές Κοινωνίες, και αν ναι –κάτι που θα έπρεπε να έχει γίνει δημοσίως γνωστό-με ποιο τρόπο η διάσταση του φύλου εντάσσεται στο σχεδιασμό των πολιτικών του. Περιμένουμε από τις αιρετές να ανοίξουν δρόμους στην ανάδειξη και την αντιμετώπιση των διακρίσεων που βιώνουμε αλλά και στη διεκδίκηση της γυναικείας αξιοπρέπειας ενάντια στον συντηρητικό εθισμό των εορταστικών επετείων «για τις γυναίκες» .
