της Φλώρας Νικολιδάκη
Φίλε μου,
Σε θυμάμαι από την κηδεία του Αλέξη. Όλα αυτά τα χρόνια αναρωτήθηκα μερικές φορές για την ύπαρξή σου. Τώρα κατάλαβα.
Ήταν πολύ βαρύ αυτό που έγινε τότε. Ήταν απόλυτο. Γι’αυτό και ικανό να ανατρέψει τα πάντα. Πρέπει να ξέρεις ότι τότε αφυπνιστήκαμε πολλές και πολλοί. Όσες και όσοι βέβαια μπορούσαμε να αφουγκραστούμε.
Αφυπνίστηκαν όμως και όλα τα κέντρα εξουσίας στην Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ένας φίλος μου είπε ότι 2 χρόνια μετά το Δεκέμβρη συζητιόταν ακόμα το θέμα σε διάφορα γραφεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Θα σκεφτόντουσαν ασφαλώς πως είναι δυνατό σε μια χώρα που θεώρησαν ότι το «σύστημα εδραιώθηκε», (η φράση αυτή ανήκει σε βιβλίο που πραγματεύεται το τραπεζικό δίκαιο, και αναλύει ότι η δράση του ιδιωτικού τραπεζικού συστήματος αναπτύσσεται σε χώρες που θεωρούνται «σίγουρες»), να πάρει τέτοια έκταση και ένταση η αντίδραση σε μια δολοφονία.
Από τότε έγιναν πολλά. Συχνά σκέπτομαι τα συνθήματα του Δεκέμβρη. Είχαν μεγάλη προβλεπτικότητα, για το μέλλον της χώρας που ζούμε, και μάλιστα το άμεσο μέλλον.
Η νεολαία κατάλαβε. Αλλά όποιοι καταλαβαίνουν πολλά όπως ξέρεις γίνονται στόχοι. Το «σωστό» είναι να καταλαβαίνουμε αυτά που οι άλλοι προσπαθούν να μας δώσουν να καταλάβουμε. Τότε θεωρείται σωστή η επικοινωνία.
Θέλω να σου πω ότι έχεις δίκιο. Αυτός ο κόσμος είναι σάπιος. Το κακό έχει νικήσει. Τα πάντα αγοράζονται και πωλούνται. Άπειροι τόνοι υποκρισίας κατακλύζουν όλες τις πτυχές της ζωής μας.
Υπάρχουν όμως τα παιδιά, τα ζώα, τα δένδρα και τα λουλούδια, και αυτά αξίζουν μια προσπάθεια. Θα καταλαβαίνεις ότι δεν πιστεύω ότι μπορεί να γίνει κάτι με πράξεις ακραίες εναντίον του συστήματος από πολύ λίγους ανθρώπους. Έχω πεισθεί ότι οι αλλαγές γίνονται με τεράστια επιμονή και προσήλωση στους κανόνες της δημοκρατίας. Στο κάτω-κάτω αν ελάχιστοι αντιδράσουν σε κάτι που οι πάρα πολλοί δεν καταλαβαίνουν, πoιο είναι το αποτέλεσμα?
Ίσως να σκέπτομαι έτσι, γιατί δεν μου αρέσει τίποτα που γίνεται με βίαιο τρόπο, δεν μου αρέσει καθόλου ο πόλεμος και τα όπλα. Δεν αντέχω και τα αποτελέσματά τους. Γνωρίζω βέβαια ότι κάποιες φορές το αρνί μπορεί να γίνει λιοντάρι μπροστά σε καταστάσεις ακραίας αδικίας και επιβολής.
Καταλαβαίνω ότι εσύ τη ζωή σου τη «διέθεσες», ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Επίσης δεν μπορώ να προβλέψω τι θα γίνει από δω και πέρα. Απλώς αισθάνομαι την ανάγκη, ως πολίτης αυτής της χώρας, να διαχωρίσω τη θέση μου από όλο αυτό τον οχετό περί τρομοκρατίας, αλητείας, εγκληματικότητας και πολλά άλλα. Και διαχωρίζω τη θέση μου γιατί δε νομίζω ότι παριστάνοντας ότι συμφωνώ, βοηθάω τη δημοκρατία.
Υπομονή και καλή δύναμη.
