επιμέλεια Νίκος Τριγάζης
Η Άζρα Τζαφάρι, αναλαμβάνοντας καθήκοντα δημάρχου το 2009 στην πόλη Νίλι του Αφγανιστάν, έγινε η πρώτη γυναίκα δήμαρχος στη χώρα και αντιμετωπίστηκε με δυσπιστία από τους άντρες της περιοχής, όπως αναφέρει η Guardian.
Σήμερα, 4 χρόνια μετά, η Τζαφάρι χαίρει της καθολικής εκτίμησης της πόλης, έχοντας να επιδείξει σημαντικό έργο κατά τη διάρκεια της θητείας της. Έχει κερδίσει, μάλιστα, το δικαίωμα να την προσφωνούν «Κυρία Δήμαρχε», δείγμα σεβασμού για μία χώρα που δε φημίζεται για τα δικαιώματα των γυναικών.
Όταν η Τζαφάρι έγινε δήμαρχος του Νίλι ήξερε ότι αναλάμβανε ένα πολύ δύσκολο έργο και ότι θα αντιμετώπιζε πολλά εμπόδια στο δρόμο της. Οι απαρχαιωμένες συνθήκες διαβίωσης και ο πενιχρός μισθός των 76 δολαρίων, ενώ είχε και μία κόρη να μεγαλώσει, ήταν ένα απ’αυτά.
Ένα άλλο ήταν η καχυποψία, με την οποία αντιμετωπίστηκε στην αρχή. Χαρακτηριστικό είναι ένα περιστατικό που αντιμετώπισε η Άζρα τον πρώτο καιρό της θητείας της, όταν εισέβαλε στο γραφείο της ένας ισχυρός μουλάς της περιοχής, προειδοποιώντας την ότι ο λαός του Νίλι δε θα ανεχόταν μία γυναίκα δήμαρχο που σκοπό της έχει να επηρεάσει τις γυναίκες της περιοχής.
Ο ίδιος μουλάς μετά από 3 μήνες τη βρήκε, την ευχαρίστησε και της πρόσφερε την αμέριστη συμπαράστασή του, λέγοντας της ότι «αν ένας άνδρας έκανε τα μισά απ’ όσα έκανες εσύ, η περιοχή μας σίγουρα θα ανθίσει».
Αρχικά η Τζαφάρι σοκαρίστηκε από την παντελή έλλειψη υποδομών της μικρής πόλης των 40.000 κατοίκων, που ανήκει στην περιοχή Νταϊκούντι. Ό,τι έπρεπε να χτιστεί, έπρεπε να χτιστεί από το τίποτα. Και μάλιστα με σχεδόν ανύπαρκτο προϋπολογισμό.
Για το θέμα του προϋπολογισμού έπρεπε να κάνει συχνά ταξίδια στην Καμπούλ, που απέχει 2 μέρες από το Νίλι. Ταξίδι που γίνεται πολύ επικίνδυνο λόγω του κάκιστου οδικού δικτύου, των κακών καιρικών συνθηκών και των μαχών ανάμεσα στους Αφγανούς, τις ξένες δυνάμεις και τους αντάρτες.
Η 34χρονη, αρνείται πεισματικά τον ισχυρισμό ότι η άνοδός της στο αξίωμα της δημάρχου έχει να κάνει με τις πιέσεις των δυτικών χρηματοδοτών της κυβέρνησης για καλυτέρευση των δικαιωμάτων της γυναίκας.
«Αν οι φίλοι μας από τη διεθνή κοινότητα με κάνανε όντως δήμαρχο επειδή είμαι γυναίκα, τότε θα είχαν πληρώσει για τους δρόμους που έφτιαξα», απαντά η ίδια στη Guardian.
Η Τζαφάρι δε διστάζει να θίξει και το θέμα της σφοδρής κριτικής που δέχονται οι γυναίκες με αξιώματα στο Αφγανιστάν. Ισχυρίζεται ότι ενώ υπάρχουν πολλοί άντρες που δεν έχουν καμία φιλοδοξία και καμία όρεξη για δουλειά κανείς δεν τους ελέγχει, ενώ η ίδια, όντας η μόνη γυναίκα ανάμεσα σε 180 άλλους δημάρχους, δέχεται συνεχώς ερωτήσεις για το έργο της.
Η Τζαφάρι θέλει να αφήσει το σημάδι της και στη βελτίωση της συμπεριφοράς απέναντι στις γυναίκες. Πιστεύει ότι η άνοδος της στο αξίωμα αυτό, έχει επηρεάσει προς το καλύτερο τον τρόπο σκέψης των νέων γυναικών, ενώ δηλώνει στη Guardian πως έχει βλέψεις για ανώτερη θέση στην κυβέρνηση της χώρας.
Η Αζρά Τζαφάρι γεννήθηκε και μεγάλωσε στην περιοχή Γκορ, που συνορεύει με το Νταϊκούντι και αντιμετωπίζουν τις ίδιες συνθήκες φτώχειας. Τη δεκαετία του 1990, κατά τη διάρκεια του εμφύλιου πολέμου, η Τζαφάρι, όπως πολλοί συμπατριώτες της, άφησε τη χώρα της για το Ιράν. Εκεί διηύθυνε ένα σχολεία για παιδιά, πρόσφυγες από το Αφγανιστάν.
Το Σεπτέμβρη του 2001 γύρισε στη χώρα της, καθώς διαφαινόταν η πτώση των Ταλιμπάν. Είναι παντρεμένη με έναν Αφγανό σκηνοθέτη και η ζωή της αποτελεί το θέμα μιας σειράς ντοκιμαντέρ με τίτλο «Afghanistan at Work», που δείχνει απλούς Αφγανούς εργαζόμενους να κάνουν εξαιρετικά πράγματα κατά τη διάρκεια του πολέμου. Επίσης, έχει εκδώσει 2 βιβλία, το ένα με τίτλο «I am a working woman».
Πηγή: tvxs