της Μαρίνας Καλλέργη
Είναι απλώς η σκηνή από μια ταινία. Μία ταινία αρκετά γνωστή. Και εγώ την είχα ακούσει πολλές φορές, πριν παρατηρήσω την σκηνή.
Το σενάριο είναι απλό, παλιό και οικείο. Μια έφηβη κοπέλα, ερωτευμένη. Γυρνώντας σπίτι ένα απόγευμα, από κάποιο μάθημα, σταματά δίπλα της ένα αυτοκίνητο. Ένας εκ των επιβατών ο αγαπημένος της. Της προτείνουν να την πάνε έως το σπίτι της. Δέχεται, άλλωστε είναι όλοι συμμαθητές της και φίλοι από την γειτονιά.
Της προτείνουν να πιει αλκοόλ, δεν δέχεται και η βόλτα μεγαλώνει. Ξαφνικά ο «πρίγκιπας» την φιλά. Ωχ, όχι δεν υπάρχουν αστράκια, ούτε χρυσόσκονη. Η κοπέλα, παρά τη φανερή άρνηση της, αναγκάζεται να κάνει σεξ με τον «πρίγκιπα», μες στο αυτοκίνητο, ενώ η φίλοι του παρακολουθούν εκστασιασμένοι.
Λίγο μετά, στην συνεχεία της ταινίας, η κοπέλα προσπαθεί να αυτοκτονήσει, μα κάπου εκεί, να σου ο «πρίγκιπας» όχι πάνω σε άλογο, όχι λέγοντας όμορφα λόγια. Μα κατηγορώντας την για την απρεπή συμπεριφορά της (!)
Αναφέρομαι στην ταινία «Πυρετός το Σαββατόβραδο», η σκηνή είναι μάλλον ασήμαντη, δεν χρωματίζεται, αναφέρεται ως ένα συμβάν.
Δεν έχει σημασία που έχουν περάσει δυο δεκαετίες από τότε που κυκλοφόρησε η ταινία. Δεν έχει καν σημασία που η γενιά της μαμάς μου μεγάλωσε μαζί της, μη δίνοντας σημασία στην σκηνή. Σημασία έχει ότι, κάθε σχολείο του σήμερα, έχει να μας πει μια τέτοια ιστορία.
Σημασία έχει ότι η γραμμή που διαχωρίζει μια έφηβη του σήμερα από το να είναι «πουτάνα» ή «παρθενώπη» είναι πολύ λεπτή. Και σε όποια από της δύο πλευρές κι αν βρίσκεσαι, σίγουρα δεν είναι για καλό σου.
Γιατί βεβαίως, στο πλαίσιο αυτής της γυναικείας χειραφέτησης, που το σώμα πουλιέται σαν άλλο κομμάτι κρέατος σε χασάπικο, δεν μπορείς να μην παίξεις το παιχνίδι. Αλλά προσοχή: τα όρια είναι στενά. Μπορείς να φορέσεις ένα σέξι φόρεμα στο πάρτυ του σχολείου, άλλα κοιτάξου καλά στον καθρέφτη και βεβαιώσου ότι κανένας ή καμιά δεν θα το θεωρήσει πρόστυχο, δεν θες να είσαι η «φτηνή» του σχολείου. Μπορείς να κυκλοφορείς με τα αγόρια σου ελεύθερα, άλλα βεβαιώσου ότι κάνεις ή καμία δεν τα θεωρεί πολλά, δεν θες να είσαι η «εύκολη» στην γειτονιά. Τι θα πει ποίος θα κόλλαγε μια τέτοια ταμπέλα σε μια κοπέλα 16 χρόνων;
Δεν έχουν περάσει δα, πολλά χρόνια από την Αμάρυνθο. Ναι, σίγουρα θα μπορούσα να μην τα συνδέω. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι δεν ακούσαμε ποτέ να λέγεται ότι η κοπέλα «το ήθελε, αφού διατηρούσε σχέση με έναν εκ των δραστών». Θα μπορούσα, αλλά επιλέγω να θυμάμαι. Να θυμάμαι τις φορές που κατηγορήθηκε το θύμα, αφού ο δράστης είχε απλώς ορμές. Να θυμάμαι ότι, ίσως, απλώς λέω ίσως, για όλα αυτά να ευθύνεται η ποινικοποίηση τη γυναικείας σεξουαλικότητας, από την εφηβική κιόλας ηλικία. Σίγουρα μπορώ, το θέμα είναι εάν το επιλέγω και ποιόν εντέλει θα βόλευε αυτό.
Υ.Γ: Όχι, δεν θα πω ότι δεν έχουμε κερδίσει, έχουμε κερδίσει, και μάλιστα πολλά. Άλλα αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε ακόμα πολύ δουλεία να κάνουμε, ίσως χρειαστεί να περάσουμε ένα δεύτερο χέρι τα βασικά, γιατί κάποιες νοοτροπίες είχαν βαθύτερες ρίζες από αυτές που πιστεύαμε.
