της Σοφίας Ξυγκάκη
Δευτέρα, 26 Ιανουαρίου 2015
Μετά από μερικές πολύ κουραστικές όλο ένταση μέρες και το χθεσινό ξενύχτι, σήμερα άρχιζα να ξυπνώ ευχαριστημένη, με αργές κινήσεις και διάθεση για εξίσου αργό 24ωρο, με ήπιες δραστηριότητες, ακόμα και τις ειδήσεις να τις πάω με το πάσο μου.
Πρωί πρωί όμως με πήρε μια φίλη, η Μαρία, με την οποία δεν καταφέραμε να βρεθούμε χθες βράδυ μες το πλήθος, αδημονώντας να πούμε για τις εξελίξεις, για τα δημοσιεύματα, για τη συνάντηση Τσίπρα Καμμένου «όπου νάναι αρχίζει, άνοιξε την τηλεόραση… πωπώ! λες να του δώσουν το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, όπως ακούγεται; Πάντως μόνο δυο βουλευτές χρειάζονται, δυο ακόμα», και την ίδια στιγμή τον Κώστα να με παίρνει απ’ τη δουλειά στο κινητό, όλο νεύρα «τάλεγα, δε στάλεγα; το φοβόμουν αυτό – καλά, με τον Καμμένο;» και η φίλη μου να συνεχίζει στο σταθερό ότι από σήμερα, το είπε λέει και ο Χατζηνικολάου, αποκαλούμε τον Σύριζα Στήριζα, καθότι βγήκαν όλοι με τον καλό λόγο στα χείλη.
Αφού ετοίμασα ένα δυναμωτικό ρόφημα, άρχισα κι εγώ να περιφέρομαι στα κανάλια. Ένα μακρινό πλάνο μια νέας γυναίκας με υπότιτλο Η νέα Πρώτη Κυρία και η γεμάτη ένταση φωνή του παρουσιαστή «Καταλαβαίνετε; Αυτή η γυναίκα, που όλοι φωνάζουν Μπέτυ, είναι η μόνη γυναίκα του Τσίπρα, μετά απ’ αυτή δεν γνώρισε άλλη, από τη Β΄Λυκείου είναι μαζί..» τράβηξε την προσοχή μου. Και συνέχισε «λένε ότι δεν είναι παραδοσιακός γιατί δεν παντρεύτηκε, δεν βάφτισε τα παιδιά του. Τι πιο παραδοσιακό», ύψωσε την παλλόμενη από το πάθος φωνή ο παρουσιαστής, «από αυτό, από το να είναι με μια γυναίκα όλη του τη ζωή; είναι έντιμος» και, δίνοντας το τελειωτικό χτύπημα σε αυτούς που ενδεχομένως θα αμφισβητούσαν τη σχέση με την παράδοση του νέου μας πρωθυπουργού, πρόσθεσε με ελαφρώς συγκινημένη φωνή «ο ίδιος μάλιστα ασχολείται με τα παιδιά του». Η κουβέντα συνεχίστηκε με στοιχεία για την προσωπικότητα και τις σπουδές αλλά και τη διακριτική παρουσία της αποκαλούμενης από αυτούς πρώτης κυρίας.
Λέω ας διαβάσω μερικά πραγματικά νέα, κλείνω την τηλεόραση, μπαίνω στο ίντερνετ ν’ αρχίσω να σερφάρω, τα μέιλ, το’να πίσω απ’ τ’ άλλο, δεν μ’ αφήνουν: ανάμεσα σε ενημερωτικά μέιλ για μετεκλογικές συζητήσεις «καλέ!», γράφει η Αρετούλα, «αριστεροδεξιά κυβέρνηση θάχουμε;» ενώ λιτά μας ερωτά η Δήμητρα με καυστική διάθεση «ξέρατε ότι η Μπέτυ θήλασε και τα δυο παιδιά;».
Αφήνω το κομπιούτερ, ανάβω την τηλεόραση, πέφτω σε ευτυχισμένα οικογενειακά ενσταντανέ που επιβεβαιώνουν τους παρουσιαστές του προηγούμενου καναλιού, κάπου εκεί και πλάνα με τον Αχελώο ποταμό, πώς προέκυψε τώρα τούτος, αναρωτιέμαι, είναι από το Αθαμάνιο της Άρτας, το χωριό απ’ όπου κατάγεται ο Τσίπρας, ακούω να λένε, εκεί κολυμπάει. Να και ένας παπάς που είναι ο θείος, «σεμνός αλλά είχε αστέρι», λέει για τον ανιψιό· «ειλικρινής με χιούμορ», θα πει ο φίλος· «όταν έρχεται, κλείνουμε την τηλεόραση», λέει η παιδική φίλη, «και η γυναίκα του τόσο απλή!», προσθέτει. Όλα αυτά υπό τους ήχους του κομαντάντε Τσε Γκεβάρα. Πάνω που πάω να σκεφτώ ε! καλά τώρα τι εύγλωττη μουσική υπόκρουση είναι αυτή, νάτη η απάντηση: «Τσέπρα τον φωνάζαμε εμείς, τόση αγάπη έτρεφε για τον Τσε», ακούγεται άλλος συγγενής να λέει, ενώ συνεχίζεται η προβολή των οικογενειακών στιγμών και σχόλια του τύπου «δεν πρόβαλε ποτέ την οικογένειά του…, ωραία γυναίκα κτλ». Κλείνω την τηλεόραση.
Μεσημέριασε ήδη και μου έρχεται στο νου μια παρατήρηση του Αντρέ Μπρετόν, τη δεκαετία του ’60, που αναφέρει ο Λουί Μπουνουέλ στο βιβλίο του Η τελευταία μου πνοή: «αγαπητέ μου φίλε, το σκάνδαλο δεν υπάρχει πια», μεταφέρω από μνήμης. Η πρόκληση, το σοκ που οι σουρεαλιστές ήθελαν να προκαλούν στην κοινωνία, χτυπώντας τα ήθη και την υποκρισία, δεν υπήρχε πια, είχε αφομοιωθεί, οι ίδιοι είχαν γίνει κατεστημένο. Παραπάει ως παράδειγμα αλλά, φαντάζομαι, ο συνειρμός έχει να κάνει με την αυτόματη προσαρμογή ή μήπως οικειοποίηση αυτού τού ‘ξένου’ στη πρωινατζίδικη και γενικώς τηλεοπτική πραγματικότητα.
Σ’ αυτήν τη Χώρα του Ποτέ δεν Χειμωνιάζει, αφού ακόμη και με χιονιά όλες/οι ντύνονται για πλαζ, του Ποτέ δεν Στενοχωριόμαστε, αφού «όλα καλά, δόξα σοι ο Θεός, όλα καλά», του Πάντα Ντυνόμαστε για Πίστα, αφού σε μερικά κανάλια ακόμη και οι εκφωνητές των ειδήσεων ποζάρουν α λα μπουζουκερί, τα πάντα υπάγονται στους καθησυχαστικούς όρους του εντόπιου λάιφ στάιλ, που τροποποιεί ό,τι το ζορίζει και αφομοιώνει στους δικούς του μηχανισμούς ό,τι δεν συνάδει με την αισθητική και την αντίληψή του: έτσι ο μέχρι πρότινος επικίνδυνος υποστηρικτής της τρομοκρατίας αποκαλύπτεται τελικά ότι ‘δικός μας’ είναι, αφού έχει χωριό και παραδόσεις, ενώ τα αυτονόητα λόγια των συγγενών και φίλων του μετατρέπονται σε ριάλιτι· ο μέχρι πρόσφατα άθεος αποκτά την οικεία μορφή του ανιψιού του θείου παπά, και τι σημασία έχει αν δεν είναι παντρεμένος με τη Μπέτυ, αφού από τα 16 του είναι η μοναδική γυναίκα της ζωής του (εξυπακούεται και γι’ αυτήν ο μοναδικός τής δικής της), μια γυναίκα διακριτική που θήλασε και τα δυο παιδιά της· στο κάτω κάτω, σάμπως ο μπουμπούκος Άδωνις ήταν παντρεμένος με την Ευγενία;
Βράδιασε, τα κεντρικά δελτία ειδήσεων άρχισαν ήδη, να μάθω ποιοι θα είναι τελικά στο υπουργικό συμβούλιο, τι έγινε με τον Σαμαρά, κατέληξαν σε Πρόεδρο; πώς ξινίζει έτσι τη μούρη του ο Κάμερον, ποια είναι αυτή η κοπέλα εκεί…; «η Περιστέρα..» (καλά, αυτή δεν είναι η Μπέτυ;) «..πάντα διακριτική, πάντα δυο βήματα πίσω από τον Τσίπρα», ακούγεται η φωνή της δημοσιογράφου του κεντρικού δελτίου ειδήσεων. Μπέττυ το πρωί και το μεσημέρι, Περιστέρα το βράδυ;
Δεν είναι κατάσταση αυτή. Τι είδα ότι παίζει το Ιντεάλ που θέλω να δω; Τα κλείνω και πάω σινεμά. Εξάλλου η μέρα μου χαλαρή όπως την ήθελα ήταν.
