Με αφορμή τον συμβιβασμό του πρώην ισχυρού Ντομινίκ Στρος-Καν με την καμαριέρα Ναφισάτου Ντιάλο και την κατρακύλα του πρώτου, αναδημοσιεύουμε κάποια παλιότερα άρθρα πάνω στο θέμα.
της Σίσσυς Βωβού
Τα θαύματα διαρκούν λίγες μέρες. Σύμφωνα με κάποιες απόψεις τρεις, σύμφωνα με άλλες επτά. Μετά έρχεται η σκληρή πραγματικότητα.
Έτσι έγινε και με την Ναφισάτου Ντιάλο, ταπεινή καμαριέρα του πολυτελούς ξενοδοχείου Σόφιτελ της Νέας Υόρκης, που τόλμησε να καταγγείλει σεξουαλική επίθεση εναντίον της από τον πρώην διευθυντή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Ντομινίκ Στρος Καν.
Η υπόθεση απορρίφθηκε οριστικά πριν δύο ημέρες από τον δικαστή της Νέας Υόρκης, που δέχθηκε την ετυμηγορία του εισαγγελέα Σάιρους Βανς τζούνιορ ότι «δεν μπορούσε να αποδειχθεί η υπόθεση πέραν πάσης αμφιβολίας, λόγω σοβαρών ζητημάτων αξιοπιστίας της Ναφισάτου Ντιάλο».
Τα δημοσιεύματα και οι καταγγελίες εναντίον του κατηγορούμενου για σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο της δουλειάς και για απόπειρα βιασμού και τόσα άλλα σχετικά, δεν μέτρησαν.
Και αυτό είναι ακριβώς που καταπλήσσει φεμινίστριες, υποστηρικτές ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά και διεθνείς εφημερίδες όπως η Γκάρντιαν ή η Λιμπερασιόν και άλλες.
Ο ΝΣΚ κατ’ αρχήν δήλωσε κατάπληκτος όταν συνελήφθη, και είπε ότι δεν γνωρίζει τίποτε για την υπόθεση. Στη συνέχεια και όταν βρέθηκε σπέρμα στη στολή της καμαριέρας, είπε ότι ναι, υπήρξε επαφή, αλλά ήταν συναινετική. Αυτά δεν απασχόλησαν τον εισαγγελέα. Άλλες λεπτομέρειες δεν είπε, γιατί «έχει δικαίωμα να προστατεύσει την ιδιωτική ζωή του».
Υπήρξε συναίνεση στο χρονικό διάστημα 12.06 το μεσημέρι της 14 Μαίου, όπου σύμφωνα με τη μαγνητική κάρτα η καμαριέρα μπήκε στην πολυτελή σουίτα, και 12.13 οπότε ο ΝΣΚ τηλεφώνησε στην κόρη του για να φάνε μαζί, όταν δηλαδή όλα είχαν τελειώσει. Καταπληκτική ταχύτητα, αλήθεια. Κατάφερε να την πείσει, ενώ κάποιες εφημερίδες υπονοούν ότι υπήρξε χρηματισμός, δηλαδή πορνεία, κάτι που απαγορεύεται στο ξενοδοχείο και άρα δεν λέγεται, και όλα έγιναν εν ριπή οφθαλμού.
Και πώς ένας εισαγγελέας δέχεται την έννοια συναίνεση μεταξύ ενός πανίσχυρου άνδρα πελάτη και μιας ταπεινής καμαριέρας, όταν κάθε νόμος για τη σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο της εργασίας δεν δέχεται ότι μπορεί να υπάρξει συναίνεση μεταξύ δύο ατόμων με ιεραρχική διαφορά (στην προκειμένη τόσο κραυγαλέα);
Και πώς δεν αναρωτήθηκε ο εισαγγελέας μήπως ο πελάτης της είπε «κάτσε κάτω γιατί αλλιώς θα χάσεις τη δουλειά σου»; Και πώς δικαιολογεί ο εισαγγελέας τις αμυχές στο σώμα της καμαριέρας;
Οι αντιφάσεις της Ντιάλο σε διάφορα ζητήματα που αφορούν την υπόθεση, φαίνεται να προκύπτουν από το γεγονός ότι η ίδια δεν γνωρίζει ανάγνωση και γραφή σε καμία γλώσσα και από το σοκ που υπέστη όταν ξαφνικά βρέθηκε πρωταγωνίστρια σε μια μεγάλη υπόθεση και ήταν αυτή, η ταπεινή μετανάστρια καμαριέρα μπροστά σε όλο αυτό το σύμπαν.
Οργή προκάλεσε στους δικηγόρους της, φεμινίστριες, το σωματείο της και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων η απόφαση που ακούστηκε έξω από το δικαστήριο όπου είχαν μαζευτεί για να την υποστηρίξουν. Κι αν δεν ξέρουν το στίχο του Σαββόπουλου, σίγουρα σκέφτηκαν ότι, …«Η δική εξελισσόταν μέσα μα η Δικαιοσύνη ήταν απ’ έξω».
Ο Michael Greys, συνιδρυτής της ομάδας «100 Μαύροι για την εφαρμογή του Νόμου», δήλωσε έξαλλος: “Η αμερικανική δικαιοσύνη δεν είναι τυφλή. Η φυλή και η τάξη εξακολουθούν να παίζουν ρόλο. Ήταν η υπόθεση ενός εκατομμυριούχου ενάντια σε μια φτωχή μαύρη γυναίκα χωρίς μόρφωση». Μια άλλη υποστηρίκτρια έξω από το δικαστήριο, είπε ότι η απόφαση μας γυρίζει «στην πολιτική των φυτειών».
Οργή και θλίψη για εμάς, που βλέπουμε την πατριαρχία, την εξουσία και το ρατσισμό να θριαμβεύουν και πάλι, που βλέπουμε την ατιμωρησία, που θυμόμαστε την αθωωτική απόφαση το 2010 σχετικά με την καταγγελία ομαδικού βιασμού 15χρονης μετανάστριας μαθήτριας στην Αμάρυνθο το 2005, και που θυμόμαστε τόσα άλλα. Στη δουλειά, στο δρόμο, στο σπίτι.
Πηγή: ελευθεροτυπία
