της Σοφίας Ξυγκάκη
Η Ντ., μια νέα γυναίκα από το Μαρόκο και μητέρα δύο παιδιών, εγκατέλειψε τον άντρα της που επί χρόνια την κακοποιούσε, αρχίζοντας μια νέα ζωή.
Η Ντ. γεννήθηκε στο Μαρόκο. Μεγάλωσε με τη μητέρα και τη γιαγιά της. Η οικογένειά της ήταν μουσουλμανική αλλά ανοιχτή και υπήρχε πολύ αγάπη. Τον άντρα της τον γνώρισε όταν φοιτούσε σε τεχνικό λύκειο ηλεκτρολόγος…
Περνούσε από κει, κι έτσι τον γνώρισα. Πέρασε ένας χρόνος κι αποφασίσαμε να παντρευτούμε. Μετά από 6 μήνες άρχισαν τα προβλήματα. Ήμουν 18 κι αυτός 22. Είχε μαγαζί που πουλούσε ανταλλακτικά αυτοκινήτων, όσοι ασχολούνται μ’ αυτό τα έχουν καταφέρει, ζουν καλά. Ο άντρας μου δεν ήθελε να δουλεύει αλλά να βγαίνει με τους φίλους του και να καπνίζει μαύρο. Οπότε, είχαμε πολλά προβλήματα και βία, η ζωή δεν ήταν καθόλου καλή μαζί του. Πριν δεν ήξερα.
Αυτός έχει οικογένεια;
Έχει αλλά δεν είναι κοντά. Αυτός μεγάλωσε μόνος του στο δρόμο. Δεν μεγάλωσε ούτε με τη μητέρα του, ούτε με τον πατέρα του. Μεγάλωσε λίγο με τον παππού του, λίγο με τη θεία του, δεν ήξερε τι σημαίνει οικογένεια, παιδιά. Όταν τον γνώρισα ήμουν έφηβη, τον αγάπησα, ήταν μεγάλο λάθος, έζησα μαζί του 10 χρόνια και δεν βρήκα καθόλου τον εαυτό μου μαζί του. Από την αρχή είχαμε προβλήματα. Δεν μπορούσα να πω τη γνώμη μου, μόνο αυτός μέτραγε, έκανε ό,τι ήθελε. Ζήλευε, δεν μπορούσα να κυκλοφορήσω ούτε μαζί του. Ξυπνούσε όποτε ήθελε, έβγαινε με τους φίλους του, τύχαινε καμιά ευκαιρία για δουλειά.
Πώς ζούσατε;
Αν δεν εύρισκε δουλειά, δεν είχαμε τίποτα στο σπίτι, τίποτα. Εμένα δεν με άφηνε να βρω δουλειά, δεν μπορούσα να τελειώσω το σχολείο. Μόνο ό,τι ήθελε αυτός.
Πότε κάνατε τα παιδιά;
Την Φ. αμέσως μετά το γάμο. Μετά από 2 μήνες άρχισε να με χτυπάει. Όταν έκανα τη μικρή νόμιζα ότι θ’ αλλάξει. Αλλά όχι. Δεν ασχολήθηκε καθόλου με τα παιδιά. Δεν ρώτησε αν η μικρή είναι άρρωστη, αν πεινάει, αν θέλει κάτι. Μόνη μου φρόντιζα την κόρη μου κι όταν δεν είχαμε πού να μείνουμε πήγαμε στη μαμά μου. Ήταν πολύ δύσκολο γιατί έπρεπε η μαμά να φροντίζει και αυτόν. Μεγάλα προβλήματα, πάρα πολύ μεγάλα. Δεν κουνιόταν με τίποτα.
Πώς αποφάσισε ο άντρας σου να έρθει στην Ελλάδα;
Ζούσε η αδελφή του στην Ελλάδα πολλά χρόνια. Πριν ήταν στη Σαουδική Αραβία, δούλευε ως πόρνη, έκανε πολλά λεφτά, γνώρισε και κάποιον που την έφερε στην Ελλάδα και αποφάσισε να μείνει εδώ. Έκανε λεφτά κι εδώ, δεν έχει καταλάβει κρίση. Όταν ήρθαμε εμείς στην Αθήνα, έμαθα τι κάνει. Εγώ δεν έχω σχέση μαζί της αλλά του άντρα μου του αρέσουν τα λεφτά, του αρέσει που βγήκε από μια φτωχική ζωή και βρίσκει άλλο κόσμο, άλλη ζωή, δεν τον ενοχλεί καθόλου. Του ζήτησα να απομακρυνθεί κι αυτός μου λέει όχι, αυτό εδώ είναι κανονικό, είμαστε Ευρωπαίοι εδώ, και οι Έλληνες αυτό κάνουν. Επέμεινα ότι έπρεπε να βρει δουλειά κι όχι να περιμένει να του δίνει η αδελφή του 20, ευρώ, 30 ευρώ. Τότε δεν είχε γεννηθεί ακόμη ο γιος μου.
Πριν έρθετε εσείς, εσύ και η κόρη σου, αυτός τι έκανε, πού ζούσε;
Όταν ήρθαμε εμείς, τον βρήκαμε σε ένα σπίτι που υπήρχαν όλα, μείναμε τρεις μέρες, μετά έρχεται η αδελφή του και του λέει φύγε από το σπίτι μου. Δεν ήταν δικό του. Αυτός μου είχε στείλει τα εισιτήρια να έρθουμε, δεν ξέρω πού τα βρήκε, δεν δούλευε ούτε εδώ. Εγώ πίστευα ότι εδώ θα ζούσαμε καλύτερα, γι’ αυτό ήρθα. Μετά έφυγε ένας φίλος του να δουλέψει σε ένα νησί και μας άφησε το σπίτι του, ήταν ένα υπόγειο, και πάλι δεν ήθελε να βρει δουλειά. Άρχισε πάλι να με χτυπάει.
Τον χρόνο που αυτός έλειπε, πώς ζούσες στο Μαρόκο; Με τη μητέρα σου και τη γιαγιά σου;
Ζούσα καλά με τη μάμα, αυτός έστειλε μερικές φορές, 3 φορές, κάποια λεφτά, όχι πολλά, μέχρι 150 ευρώ, για να μου δείξει ότι εδώ κάτι έκανε. Κι εγώ νόμιζα ότι ήταν καλά και μάλλον τα καταφέρνει αυτή τη φορά, αλλά αυτό ήταν λάθος, ένα όνειρο, στο μυαλό μου…
Όταν ήρθες και είδες ότι όλα αυτά ήταν ψέματα…
Είδα ότι όλα αυτά ήταν ψέματα, άρχισαν πάλι τα ίδια, άρχισε να με δέρνει, μια φορά μου πέταξε ένα ποτήρι στο κεφάλι, ευτυχώς δεν ήταν στο πρόσωπό μου… είναι πάρα πολύ βίαιος, πάρα πολύ, δεν μπορούσαμε να μιλήσουμε, να λύσουμε τα προβλήματα…
Η αδελφή του γνώριζε ότι σε χτυπούσε;
Ναι, βέβαια, αλλά δεν μιλούσαμε, δεν είχαμε σχέση.
Σου είχε ζητήσει ποτέ να κάνεις την ίδια δουλειά με την αδελφή του;
Όχι βέβαια. Εγώ όταν αποφάσισα να δουλέψω μου είπε εντάξει, δεν έχω πρόβλημα, μπορείς να βρεις δουλειά, άμα θέλεις. Έβαλα αγγελία και στη Χρυσή Ευκαιρία αλλά μια μέρα που βγήκα με τα παιδιά μου για βόλτα, ήταν ένα συνεργείο καθαρισμού σε μια πολυκατοικία και ρώτησα αν θέλουν βοήθεια, είπαν ότι θέλουν κι έτσι πήγα με 20 ευρώ τη μέρα, από 7 το πρωί έως 4μμ. Πήγα και 2 μήνες μετά μου είπε ο άντρας μου ότι κάποιος από κάποιο νησί θέλει μια κοπέλα να δουλέψει στο πλοίο, να κάνει καθαριότητα, να αλλάζει σεντόνια, τέτοια πράγματα. Και τελικά αυτός ποιος ήταν; Αυτός είχε σχέση με την αδελφή του άντρα μου, είχε δουλέψει κι αυτή παλιά, και μου λέει πληρώνει καλά, ε βέβαια καλά θα πληρώνει.
Τελικά τι έγινε; Εσύ δούλευες και ζούσατε;
Δούλευε κι αυτός καμιά φορά, στην οικοδομή και στη λαϊκή αγορά, αλλά συνήθως για λίγο καιρό και μετά τα ίδια, δεν άλλαζε αυτό. Ήμουνα έγκυος, η μικρή ήταν με την αδελφή του, ξυπνάω το πρωί, με χτυπάει, μου λέει ακόμα είσαι εδώ; Πρέπει να φύγεις, δεν μπορώ, δεν μπορούσα να κάτσω, έφυγα τρέχοντας, μ’ έπιασε στις σκάλες, λέω εσύ ζήτησες να φύγω, μ’ έπιασε, δε μ’ άφηνε, βγήκαν οι γείτονες, έφυγα. Τηλεφώνησα στην αδελφή του, να μου φέρει το παιδί και με πήγε σε ένα σπίτι φίλης της μέχρι να βρω λύση. Η μικρή είχε μείνει μαζί της, πήγα σε γιατρό, είδε ότι δεν είμαι καλά και μου έδωσε χαρτί να πάω σε ένα ξενώνα. Γέννησα στο μαιευτήριο με βοήθησαν πολύ, γύρισα στον ξενώνα. Ο άντρας μου ήρθε να με πάρει πίσω, έκανα το λάθος να γυρίσω πίσω, λέω μπορεί να γίνει καλός, ήταν καλός πολύ καλός 3, 4 μήνες, μετά τα ίδια, μπορούσε ν αλλάξει για 2,3 μήνες, μετά τα ίδια, μεγάλωσε ο μικρός έγινε τριών, δεν μπορούσα άλλο. Έπρεπε να φύγω από το σπίτι με χαρτιά και με παιδιά. Πάλι μου έκλεινε τα παράθυρα, να μη βλέπω κανένα, την πόρτα να μη φύγω. Το σώμα μου όλο ήταν μπλε και κόκκινο. Ξέρει ότι αν πάω στην αστυνομία και κάνω μήνυση θα είναι κακό γι’ αυτόν. Είχαν περάσει 5 μέρες, μου λέει θα σε σκοτώσω αν βγεις, δεν μπορώ να βρεις κάποιον άλλο.
Αποφάσισα ότι δεν υπήρχε άλλη ζωή μαζί του. Μου ’χει κρύψει τα χαρτιά μου, των παιδιών μου. Θέλει να κάνει αυτή τη δουλειά. Να πουλάει σε μετανάστες ψεύτικα χαρτιά, πουλάει και μαύρο, λέει ευκαιρία να κάνουμε λεφτά, μεγαλώνει έτσι τα προβλήματα, δεν τα λύνει. Εγώ είμαι ήσυχη, κι αυτός βγάζει τα χαρτιά που τα έχει κρυμμένα, μιλάμε, εγώ κάνω ψεύτικα την ήρεμη. Μου ζητάει να κοιμηθούμε μαζί, λέω ότι δεν μπορώ, πρέπει να περάσει λίγο καιρός. Αυτό έγινε βράδυ, το επόμενο πρωί, είχε μούτρα, πήρε από τη τσάντα μου τα 300 ευρώ από τη δουλειά αλλά όχι τα χαρτιά. Όταν βγήκε για λίγο να πάρει τσιγάρα, εγώ πήρα παιδιά και χαρτιά, όπως είμαστε με τις πυτζάμες και τις παντόφλες, και πήγαμε αμέσως στην αστυνομία. Μείναμε όλο το βράδυ στην αστυνομία, δεν μπορούσαμε να πάμε αμέσως στον ξενώνα. Εκεί ο διευθυντής πήρε τον ξενώνα για να μείνω εκεί. Αυτό ήταν ένα φως, δεν ήξερα ότι θα βρω πάλι ξενώνα, μου είπε η υπεύθυνη του πρώτου ξενώνα που είχα πάει ότι εκείνος είχε κλείσει, πήγα στο ξενώνα, το βράδυ μείναμε στο δρόμο, ευτυχώς ήταν καλοκαίρι. Δεν ήρθα σε επαφή με κανέναν του άντρα μου, ήθελα να βρω τρόπο μόνη μου. Μείναμε 2 μήνες στον ξενώνα, αυτός να ψάχνει παντού να με βρει να γυρίσω πίσω. Ήρθε στον ξενώνα φωνάζει, έκανα μήνυση, αυτός ζητάει τα παιδιά, του λένε ότι δεν έχει δικαίωμα να χτυπάει τα παιδιά του, τον πήρε η αστυνομία στο τμήμα, πέρασε αυτόφωρο, έμεινε 6 μήνες φυλακή γιατί δεν είχε χαρτιά, του λένε ήρθες εδώ να φωνάζεις αφού δεν έχεις χαρτιά; Μετά βγήκε, πάλι μ’ έψαχνε, πήγα σ’ άλλον ξενώνα, κι εκεί πάλι με βρήκε, είπε ότι αφού με χωρίζεις, δεν μπορώ να μείνω άλλο Ελλάδα, αποφάσισε να γυρίσει στο Μαρόκο αλλά για να κάνει τη δουλειά με τα ψεύτικα χαρτιά και ήθελε να μιλήσουμε. Ζήτησε να βγούμε, πήρα τα παιδιά και ήρθε μαζί μια κυρία από τον ξενώνα, είπα εντάξει να μιλήσουμε. Είπε ότι δεν ήθελε να μου κάνει κακό, ότι θα γυρίσει στο Μαρόκο για να δουλέψει, αλλά δεν πήγε για να δουλέψει αλλά για να μεταφέρει μετανάστες που τον πλήρωναν πολλά. Τον συνέλαβαν.
Πώς τον συνέλαβαν;
Προσπάθησε να περάσει από την Τουρκία στην Ελλάδα με μετανάστες και τον έπιασαν εκεί, στην Ελλάδα και τώρα πήρε τηλέφωνο πριν 4 μήνες και ζήτησε τη βοήθειά μου, να του επιτρέπεται να βλέπει τα παιδιά.
Από τότε πώς είναι η ζωή σου; αισθάνεσαι πιο ασφαλής;
Αισθάνομαι πιο ασφαλής. Και να βγει αισθάνομαι πιο ασφαλής. Πήρα ασφαλιστικά μέτρα…ζήτησα διαζύγιο, θα το πάρω του χρόνου.
Για σένα είναι η πρώτη φορά που τα έχεις αναλάβει όλα μόνη σου. Πριν ήταν η οικογένεια, μετά ο άντρας σου, όπως ζούσες – τώρα αισθάνεσαι ελεύθερη;
Αισθάνομαι ελεύθερη και πολύ αισιόδοξη. Αισθάνομαι ότι η ζωή είναι πολύ ωραία…
Τώρα πώς οργανώνεις από την αρχή τη ζωή σου;
Έχω δουλειά, κάποια λεφτά, αλλά δεν είναι αυτό, έχω φίλους, αισθάνομαι ότι η ζωή είναι πάρα πολύ ωραία, πρέπει να τη φτιάξουμε εμείς. Παίρνω 200 ευρώ και αισθάνομαι ότι έχω πολύ περισσότερο. Βγαίνω έξω με τα παιδιά μου, κάνουμε βόλτες, τρώμε έξω, είναι ωραίο, αυτό που είχα χάσει 10 χρόνια, το κάνω τώρα.
Έχεις γύρω σου ένα περιβάλλον;
Δεν φοβάμαι πια έχω πολύ κόσμο γύρω μου, φίλους που με βοηθάνε, φίλους που δεν είχα πριν. Μακάρι να τους είχα και τότε. Από τους ξενώνες έχω βρει μεγάλη βοήθεια.
Πιστεύεις ότι η εμπειρία σου με έναν τόσο βίαιο άντρα σ’ έχει κάνει πιο ευάλωτη; σκέφτεσαι ότι όποιος δεν βιαιοπραγεί είναι απαραίτητα καλός;
Όχι, ο καλός είναι καλός.
Μετά τον χωρισμό σου είχες κάποια άλλη σχέση;
Ναι, είχα. Μου άρεσε ο τρόπος που μίλαγε με τους άλλους, τις γυναίκες και τα παιδιά μου. Μ’ άρεσε να μιλάμε, τον αισθανόμουνα κοντά μου, ήταν πολύ καλός αλλά ήρθε πάλι ο χωρισμός. Τον αγάπησα και δεν ξέρω…. όταν ο φόβος βγήκε από μένα, λέω αυτός ο φόβος πήγε σ’ αυτόν.
Τι μπορεί να φοβάται;
Σαν να φοβάται τον άντρα μου. Μήπως μιλώντας με τους γονείς του άλλαξε; Ή επειδή ζητάει τη γνώμη των άλλων για μένα. Τώρα, όμως, προσπαθούμε και πάλι να φτιάξουμε τη σχέση μας.
Τα παιδιά πώς τα έζησαν όλα αυτά;
Η κόρη μου τα ξέρει όλα. Έχει χαρά στη ζωή της, μου λέει ότι πρώτη φορά βλέπει εμένα ευτυχισμένη. Ο μικρός δεν καταλαβαίνει πολλά. Είναι πολύ ζωντανά και χαρούμενα παιδιά. Ναι, τώρα αισθάνονται ελεύθερα. Έχω επιθυμία να τα πάω ταξίδι στο Μαρόκο, για να γνωρίσουν τον τόπο τους.
Και για τον εαυτό σου τι επιθυμίες έχεις;
Να είμαι ελεύθερη κι ευτυχισμένη. Να δουλέψω ως ηλεκτρολόγος, αν βρω, αλλά θέλω να μάθω καλά ελληνικά, να δουλέψω ως μεταφράστρια. Θέλω να είμαι ελεύθερη κι ευτυχισμένη.
