της Φλώρας Νικολιδάκη

-Πόσο?

-5,00

Ο ηλικιωμένος άνδρας, τυπικός 70άρης, γκρι παντελόνι, καλοσιδερωμένο λευκό πουκάμισο, ψάθινο καπέλο, κοιτώντας ίσια μπροστά, χωρίς καν να γυρίσει το κεφάλι του, ρωτάει:

-πόσο?

Η κοπέλα μελαχρινή, ντυμένη κανονικά, χτενισμένη πρόχειρα, όπως πιάνουμε οι γυναίκες τα μαλλιά μας για να κάνουμε δουλειές, απαντάει:

-5,00

Πλ. Βάθης 12  το μεσημέρι. Πάω χρόνια στο τραπεζικό κατάστημα που βρίσκεται στο συγκεκριμένο σημείο.

Κοιτάω γύρω μου,

5 γυναίκες, σε 10 τετραγωνικά εκδίδονται. Είναι καινούργιες φάτσες. Άβγαλτες. Η μια ειδικά είναι σα χαμένη. Καμιά εξοικείωση, κανονικό-τυπικό ντύσιμο, καμιά πρόκληση.

Τις έχουν πετάξει στο σωρό κι ότι κάτσει. Όποια τα «καταφέρει», να γίνει πόρνη. Έχει κι αυτό το επάγγελμα τα προσόντα του.

Κατεβαίνω στο οδόστρωμα να περάσω απέναντι. Ένα μηχανάκι σχεδόν πέφτει πάνω μου, βάζω τις φωνές:

– Βλέπω τον οδηγό: τα χέρια στο τιμόνι, το κεφάλι κολλημένο στον ώμο και ανάμεσα το κινητό. Μου χαμογελάει μ’ έναν απαίσιο τρόπο. Γεμάτος τατουάζ, αλυσίδα στο λαιμό, μαλλί περμανάντ γυαλιστερό.

– Γυρνάει γύρω-γύρω και παρακολουθεί το εμπόρευμα.

– Απαγορεύω στον εαυτό μου να τον βρίσει φωναχτά.

Από μέσα μου βράζω:

-Άνανδροι, άχρηστοι, τιποτένιοι, σιχαμερά όντα, βολεψάκηδες, ανωμαλάρες, που η πιο ελαφριά περίπτωση κοιμάται σε φέρετρο, σαδιστές, ψυχάκηδες, δειλοί, στην Ελλάδα της τάξης και της ευθύνης, εκτονώνεστε, πάνω στα πιο αδύναμα πλάσματα της κοινωνίας.

– Που να το βρείτε από τα παιδιά σας, που να σας κερατώνουν οι γυναίκες σας μπροστά στα μάτια σας, με το νόμο παρακαλώ, γιατί δεν θα σας σηκώνεται. Με απόφαση δικαστηρίου παλιομαλάκες. Ναι, αυτό θα κάνω, λαϊκό δικαστήριο, και τυπικό δικαστήριο. Να βγει μια απόφαση που να σας καταστρέψει.

Αμέτε στο διάολο, κι ακόμα παραπέρα, «πελάτες» και νταβατζήδες κάθε είδους.

( κάτω από τη λέξη «νταβατζήδες», βγήκε κόκκινη υπογράμμιση, δηλ. η λέξη δεν αναγνωρίζεται. Να ενημερωθεί το σύστημα της Microsoft παρακαλώ:

Νταβατζής:

«πρόσωπο που εμφανίζεται ως προστάτης ενός χώρου, ενός συστήματος, μιας επαγγελματικής ομάδας, μιας χώρας (αυτό δικό μου), και αποσπά οικονομικά οφέλη από αυτό».

Πως είναι δυνατό να μη γνωρίζει ο επεξεργαστής κειμένου τους πιο γνωστούς νταβατζήδες του πλανήτη?