Από διαδήλωση σε διαδήλωση άρχισαν να γνωρίζουν η μία την άλλη. Το κοινό τους στοιχείο ήταν το αίσθημα της ευθύνης προς τη χώρα τους, την οποία είχε σφετεριστεί το τυραννικό καθεστώς εξυπηρετώντας μόνο τα δικά του συμφέροντα όσα χρόνια βρισκόταν στην εξουσία. Αυτό τις παρακίνησε να δημιουργήσουν, με όλα τα μέσα που είχαν στη διάθεσή τους, μια ομάδα εργασίας για να υποστηρίξουν το επαναστατικό κίνημα που στόχο είχε την ανατροπή του καθεστώτος.

Συμμετείχαν στις εβδομαδιαίες ειρηνικές διαδηλώσεις δίπλα στους άνδρες στην πόλη τους, Salamyeh. Όταν τον Αύγουστο του 2011 το καθεστώς αποφάσισε να καταπνίξει την ελεύθερη φωνή της πόλης με μια βίαιη εκστρατεία μαζικών συλλήψεων που επηρέασαν τους πιο φιλειρηνικούς ακτιβιστές στη Salamyeh, οργάνωσαν γυναικείες διαδηλώσεις για να υποστηρίξουν την ανατροπή του τυραννικού καθεστώτος και να απαιτήσουν την απελευθέρωση των συλληφθέντων γιων τους. Οργάνωσαν καταλήψεις και συλλαλητήρια διαμαρτυρίας στους περισσότερους δρόμους της πόλης, με πιο γνωστή την καθιστική διαμαρτυρία στην κεντρική πλατεία της πόλης, ακριβώς πριν από την Ημέρα της Μητέρας τον Μάρτιο του 2012. Το αίτημά τους για την απελευθέρωση των συλληφθέντων δεν αναγνωρίστηκε από τον διοικητή των δυνάμεων ασφαλείας της περιοχής, ο οποίος μάλιστα αντέδρασε έντονα στέλνοντας παραστρατιωτικές ομάδες, τις shabbiha, να επιτεθούν και να συλλάβουν όλους εκείνους που προσπαθούσαν να προστατέψουν ή να υπερασπιστούν τους διαδηλωτές.

Λόγω της έντασης της καταστολής και της επιτήρησης της πόλης και λόγω του αυξημένου κινδύνου σύλληψης, οι γυναίκες του συντονισμού της πόλης Salamyeh έπρεπε να βρουν άλλον τρόπο ώστε να ακουστεί η φωνή τους σε όλον τον κόσμο και σε όλους τους γιους της χώρας, όπως διοργανώνοντας καθιστικές διαμαρτυρίες σε ένδειξη αλληλεγγύης κάθε βδομάδα στα σπίτια τους με όλα τα παιδιά της συριακής επανάστασης και γράφοντας προκηρύξεις που διευκρινίζουν τη θέση τους σχετικά με τα γεγονότα στη Συρία εν γένει, και της πόλης Salamyeh ειδικότερα. Οι προκηρύξεις διαβάζονταν κατά τη διάρκεια των καθιστικών διαμαρτυριών, δημοσιεύονταν στο διαδίκτυο μέσα από τη δική τους ιστοσελίδα και μοιράζονταν τυπωμένες στους πολίτες της πόλης.

Ήταν οι πρώτες που ενεργοποιήθηκαν σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τις γυναίκες κρατούμενες που έκαναν απεργία στις φυλακές της Adra και τους αφιέρωσαν μια προκήρυξη. Είχαν βγάλει επίσης μια προκήρυξη μετά την προσχεδιασμένη τρομοκρατική επίθεση από τις shabbiha στην Salamyeh ενάντια στα γραφεία της επιτροπής, δίπλα στο σπίτι του διοικητή των υπηρεσιών ασφαλείας της περιοχής, που στοίχισε τη ζωή σε δεκάδες αθώους πολίτες. Το τελευταίο τους έντυπο κατήγγειλε τον αδιάκριτο βομβαρδισμό της πόλης Salamyeh που κόστισε τη ζωή σε αθώους ανθρώπους στην πόλη, συμπεριλαμβανομένων ανδρών, γυναικών και παιδιών. Καταδίκασαν τις σφαγές που διαπράχθηκαν από το καθεστώς σε όλες τις πόλεις της Συρίας με πλακάτ που αναφέρονταν σε αυτές τις πόλεις και είχαν σαν κεντρικό σύνθημα την «ενότητα του συριακού αίματος» και προειδοποιούσαν για τις σεχταριστικές προσπάθειες του καθεστώτος να διαιρέσει τους Σύρους, που σίγουρα δεν τους ξεγελούσαν ούτε τους παραπλανούσαν, ούτε αυτούς ούτε τους πολίτες της πόλης. Ανάμεσα στα πιο σημαντικά συνθήματα που φώναζαν κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων μπορούμε να ξεχωρίσουμε τα εξής: «Τα κορίτσια της Salamyeh θέλουν ελευθερία, απορρίπτουν το σεχταρισμό και προσβλέπουν σε ένα αστικό κράτος», καθώς έχουν βιώσει τη συνύπαρξη σε μια ελεύθερη πόλη, της οποίας ο κοινωνικός ιστός είναι ένα όμορφο μωσαϊκό που περιλαμβάνει τα περισσότερα από τα στοιχεία του συριακού λαού. Μόνο στη Salamyeh υπάρχουν ισμαηλίτες, σουνίτες, αλεβίτες και χριστιανοί. Ακόμη και αν η αναλογία τους είναι άνιση, οι κοινότητες αυτές συνιστούν την ομορφιά της κοινής υπηκοότητας και τις ενώνει η αγάπη για τη μεγάλη τους πατρίδα τη Συρία και για τη μικρή τους πόλη τη Salamyeh.

Οι γυναίκες του συντονισμού της πόλης της Salamyeh, με δέσμευση και υπευθυνότητα απέναντι σε όλους τους πολίτες ανεξαιρέτως, μαζί με άλλους ακτιβιστές από την ελεύθερη επαναστατική νεολαία συμμετείχαν σε δράσεις παροχής βοήθειας, όταν η πόλη τους γέμισε με πληγέντες πρόσφυγες από άλλες πόλεις της Συρίας, εξαιτίας του εγκληματικού και ύπουλου καθεστώτος. Τους προσέφεραν ό,τι είχαν στη διάθεσή τους για να τους καλωσορίσουν και να καλύψουν τις ανάγκες τους.

Η Amel, μία από τις γυναίκες που δραστηριοποιούνται σε αυτή την ομάδα, λέει: «Πηγαίναμε στις κηδείες των μαρτύρων μας, αν και γενικά το να πηγαίνουν οι γυναίκες στα νεκροταφεία δεν συνηθίζεται στην πόλη μας. Θέλαμε να σπάσουμε τα αρχαία έθιμα, συμπεριλαμβανομένου και αυτού. Κάθε μια από εμάς έβλεπε στο πρόσωπο του μάρτυρα το γιο της, τον αδελφό της ή τον πατέρα της, κάθε μάρτυρας είναι γιος της πόλης και όχι μόνο της οικογένειάς του». Και προσθέτει: «Αυτό που διακρίνει αυτή την ομάδα επαναστατριών γυναικών είναι το πνεύμα συνεργασίας για την επίτευξη του στόχου τους, που συμπίπτει και με τον στόχο της επανάστασης στη Συρία, δηλαδή την ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος που στηρίζεται σε κλίκες και φατρίες και τη δημιουργία ενός κοσμικού δημοκρατικού κράτους για το σύνολο του συριακού λαού».

Μια άλλη γυναίκα, η Yasmine, λέει ότι αυτό που ξεχωρίζει το κίνημά μας, είναι ο ειρηνικός του χαρακτήρας. Ωστόσο το καθεστώς, διαπράττοντας σφαγές πολιτών σε πολλές περιοχές της Συρίας, ανάγκασε τους ανθρώπους να πάρουν τα όπλα για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Το σύνταγμα του ελεύθερου συριακού στρατού μάς πίεσε να πάρουμε σαφή θέση για το ζήτημα αυτό. Και αυτό κάναμε, επειδή είμαστε υπέρ ενός ελεύθερου στρατού, οργανωμένου με μια μόνο εντολή σύμφωνη με την πολιτική ηγεσία της επανάστασης, του οποίου στόχος θα είναι η δημιουργία ενός δημοκρατικού, πλουραλιστικού αστικού κράτους στην υπηρεσία όλου του συριακού λαού, και το οποίο θα αναλάβει το καθήκον να προστατέψει τους πολίτες και να δουλέψει για τη χειραφέτηση και την ανατροπή του καθεστώτος, σύμφωνα με μια προσεκτική και υπεύθυνη στρατηγική.

Η Ahlam επιπλέον λέει: «Απορρίπτουμε κατηγορηματικά όλα τα φαινόμενα που είναι ξένα προς την κοινωνία και που αποκρύπτουν αφενός τις ξένες ατζέντες και αφετέρου τις ατζέντες που απομακρύνονται από τις προσδοκίες του συριακού λαού, ενεργώντας με διαφορετικά ονόματα και με εξτρεμιστικό τρόπο, που εξυπηρετεί μόνο το καθεστώς και που του δίνει τα επιχειρήματα εκείνα για να χτυπήσει την επανάσταση και να τρομοκρατήσει τον πληθυσμό». Και συνεχίζει: «Ως ομάδα γυναικών πιστεύουμε ότι η δημιουργία ενός ελεύθερου και σύγχρονου κράτους δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς την ύπαρξη της ιδιότητας του πολίτη. Είναι δική μας ευθύνη σήμερα να προετοιμάσουμε μια νέα φάση στη ζωή των γυναικών στη Συρία. Μια γυναίκα που θα απολαμβάνει πλήρη δικαιώματα του πολίτη σε μια νέα κοινωνία. Η επανάστασή μας δεν είναι μόνο μια επανάσταση ενάντια σε ένα διεφθαρμένο καθεστώς και σε αρχαϊκούς και απαρχαιωμένους νόμους που δεν εγγυώνται δικαιοσύνη για τις γυναίκες, είναι επίσης μια επανάσταση ενάντια σε όλα τα έθιμα και τις συνήθειες που έχουν κρατήσει πίσω τις γυναίκες και τις έχουν αποτρέψει από μια πλήρη και αποτελεσματική συμμετοχή στο χτίσιμο του κράτους και της κοινωνίας».

Ζήτω η επανάσταση!

Λευτεριά σε όλους τους κρατούμενους!

Ομάδα Γυναικών του συντονισμού της Salamyeh

 

μετάφραση: Λίνα Φιλοπούλου

Πηγή: international viewpoint