Το νέο μέλος του Συμβουλίου του Σιάτλ Kshama Sawant, αριστερά, στέκεται δίπλα στη Nicole Grant, η οποία παραβρέθηκε στην τελετή ορκωμοσίας. Φωτογραφία: Elaine Thompson
Στο Σιάτλ, πόλη που σηματοδότησε, για τον «ανεπτυγμένο» κόσμο την πραγματική και συμβολική έναρξη του κινήματος ενάντια στη νεοφιλελεύθερη Παγκοσμιοποίηση το 1999, εκλέχθηκε μια νέα γυναίκα στο δημοτικό συμβούλιο. Οι διακηρύξεις της για την κοινωνική και οικονομική δικαιοσύνη είναι πολύ ισχυρές, γι’ αυτό επιλέξαμε να τις δημοσιεύσουμε, ιδιαιτέρως όταν γνωρίζουμε πόσο δύσκολο είναι να περάσουν από εκλογές τέοιοι άνθρωποι στις ΗΠΑ. Η εκλογή αυτή, δείχνει ακόμα μια φορά τη δύναμη που αναβλύζει από τις γυναίκες, οι οποίες συχνά είναι πρωτοπόρες στο δημόσιο χώρο και στους κοινωνικούς αγώνες, παρά τα αυξημένα εμπόδια που θέτει κάθε εκδοχή της πατριαρχίας.
Φ.Σ.
Σημείωση του συντάκτη: Στην τελετή ορκωμοσίας, η Kshama Sawant έγινε η πρώτη σοσιαλίστρια – μέλος του δημοτικού συμβουλίου του Σιάτλ μετά από σχεδόν έναν αιώνα. Το πλήρες κείμενο της ομιλίας της ορκωμοσίας της είναι παρακάτω.
Αδελφοί και αδελφές μου,
Σας ευχαριστώ για την παρουσία σας εδώ σήμερα.
Αυτή η πόλη έχει φτιάξει απαστράπτουσες περιουσίες για τους πολυ-εκατομμυριούχους και τις μεγάλες επιχειρήσεις που κυριαρχούν στο τοπίο του Σιάτλ. Την ίδια στιγμή, οι ζωές των εργαζόμενων, των ανέργων και των φτωχών γίνονται όλο και πιο δύσκολες, μέρα με τη μέρα. Το κόστος της στέγασης ανεβαίνει στα ύψη, ενώ η εκπαίδευση και η υγειονομική περίθαλψη γίνονται απροσπέλαστες.
Αυτό δεν συμβαίνει μόνο στο Σιάτλ. Είναι επαίσχυντο το γεγονός ότι, σε αυτήν τη χώρα, την πλουσιότερη στην ανθρώπινη ιστορία, πενήντα εκατομμύρια άνθρωποι – ένας στους έξι – ζουν σε συνθήκες φτώχειας. Σε όλο τον κόσμο, δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό και βασικές εγκαταστάσεις υγιεινής, ενώ παιδιά πεθαίνουν καθημερινά από υποσιτισμό.
Αυτή είναι η πραγματικότητα του διεθνούς καπιταλισμού. Αποτελεί το προϊόν του γιγαντιαίου καζίνο της κερδοσκοπίας που δημιουργείται από τους ληστές της Wall Street. Σε αυτό το σύστημα, η αγορά είναι Θεός και τα πάντα θυσιάζονται στον βωμό του κέρδους. Ο καπιταλισμός έχει αποτύχει κατά 99%.
Παρά την πρόσφατη συζήτηση για την οικονομική ανάπτυξη, η ανάκαμψη αφορά μόνο το πλουσιότερο 1%, ενώ οι υπόλοιποι από μας ακολουθούμε ασθμαίνοντας.
Στη χώρα μας, οι πολιτικοί τόσο του Δημοκρατικού όσο και του Ρεπουμπλικανικού κόμματος εξυπηρετούν πρωτίστως τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων. Ένα εντελώς δυσλειτουργικό Κογκρέσο ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ την ομοφωνία σε ένα πράγμα – τακτικές αυξήσεις στους ήδη παχυλούς μισθούς τους – ενώ την ίδια στιγμή επιτρέπει στον κατώτατο μισθό να μένει στάσιμος και να βρίσκεται όλο και πιο πίσω από τον πληθωρισμό. Έχουμε το ανήθικο θέαμα ένας μέσος διευθύνων σύμβουλος εταιρείας να παίρνει επτά χιλιάδες δολάρια την ώρα, ενώ οι χαμηλόμισθοι εργαζόμενοι θεωρούνται θρασείς όταν διεκδικούν μόλις δεκαπέντε.
Για να αρχίσουν να αλλάζουν όλα αυτά, χρειαζόμαστε οργανωμένα μαζικά κινήματα των εργαζομένων και των νέων που να στηρίζονται στις δικές τους ανεξάρτητες δυνάμεις. Έτσι κερδίσαμε συνδικάτα, πολιτικά δικαιώματα και δικαιώματα ΛΟΑΤ.
Και πάλι, σε όλο το μήκος και το πλάτος αυτής της γης, οι εργαζόμενοι κινητοποιούνται για μια αξιοπρεπή και αξιοβίωτη ζωή για τους ίδιους και τα παιδιά τους. Κοιτάξτε το κίνημα των εργαζομένων στα fast food, τις εκστρατείες των εργαζομένων στη Walmart, και τον ηρωικό ακτιβισμό ενάντια στον αγωγό πετρελαίου Keystone XL!
Ακριβώς εδώ στο SeaTac, έχουμε μόλις δει την τεράστια και νικηφόρα εκστρατεία για τα δεκαπέντε δολάρια την ώρα. Την ίδια στιγμή, στην επαρχία της Lorain, στο Οχάιο, είκοσι τέσσερις υποψήφιοι πήραν μέρος στην προεκλογική εκστρατεία, όχι ως Δημοκρατικοί ή Ρεπουμπλικάνοι, αλλά ως «Ανεξάρτητη Εργασία» (Independent Labor) και εξελέγησαν στα δημοτικά συμβούλια τους.
Θα κάνω κάθε δυνατή προσπάθεια να εκπροσωπήσω τους μη προνομιούχους, τους κοινωνικά αποκλεισμένους, τους φτωχούς και τους καταπιεσμένους, πολεμώντας για τον κατώτατο μισθό των 15 δολαρίων την ώρα, οικονομικά προσιτή στέγαση, καθώς και για τη φορολόγηση των πολυ-εκατομμυριούχων, για μια μαζική επέκταση των μέσων μαζικής μεταφοράς και την εκπαίδευση. Αλλά η φωνή μου θα ακουστεί από αυτούς που βρίσκονται στην εξουσία, μόνο αν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι διεκδικήσουν τα αιτήματά τους στο δρόμο και οργανωθούν μαζικά.
Οι συνάδελφοί μου και εγώ στη Σοσιαλιστική Εναλλακτική (Socialist Alternative) θα σταθoύν δίπλα – δίπλα με όλους εκείνους που θέλουν να αγωνιστούν για έναν καλύτερο κόσμο. Αλλά οι άνθρωποι που εργάζονται χρειάζονται ένα νέο πολιτικό κόμμα, μια μαζική οργάνωση της εργατικής τάξης, που να διευθύνεται από τους ίδιους και να λογοδοτεί στους ίδιους. Ένα κόμμα που θα αγωνίζεται και θα κάνει εκστρατείες για το συμφέρον του, και θα υποστηρίζει με θάρρος εναλλακτικές λύσεις σε αυτό το σύστημα που κλυδωνίζεται από την κρίση.
Εδώ στο Σιάτλ, πολιτικές αυθεντίες ρωτούν για μένα: θα συμβιβαστεί; Μπορεί να συνεργαστεί με τους άλλους; Φυσικά, θα συναντηθώ και θα συζητήσω με τους εκπροσώπους του κατεστημένου. Αλλά όταν το κάνω, θα προβάλλω τις ανάγκες και τις προσδοκίες της εργατικής τάξης σε κάθε τραπέζι που θα καθίσω, ανεξάρτητα του ποιος κάθεται απέναντί μου. Και επιτρέψτε μου να κάνω ένα πράγμα απόλυτα σαφές: Δεν θα υπάρξουν παρασκηνιακές συμφωνίες με εταιρείες ή τους πολιτικούς τους υπηρέτες. Δεν θα υπάρξει σάπιο ξεπούλημα των ανθρώπων που εκπροσωπώ.
Φοράω το σήμα της σοσιαλίστριας με υπερηφάνεια. Ευχαριστώ τους σχεδόν εκατό χιλιάδες ψηφοφόρους που με ψήφισαν και τις εκατοντάδες από εσάς που εργαστήκατε ακούραστα για την εκστρατεία μας. Ας συνεχίσουμε.
Η εκλογή ενός σοσιαλιστή στο Συμβούλιο μιας μεγάλης πόλης στην καρδιά του παγκόσμιου καπιταλισμού έχει δημιουργήσει κυματισμό στον υπόλοιπο πλανήτη. Το γνωρίζουμε γιατί έχουμε λάβει μηνύματα υποστήριξης από την Ευρώπη, τη Λατινική Αμερική, την Αφρική και την Ασία. Όσοι αγωνίζονται για την αλλαγή μάς έχουν πει ότι έχουν εμπνευστεί από τη νίκη μας.
Για όλους εκείνους που είναι έτοιμοι να αντισταθούν στην ατζέντα των μεγάλων επιχειρήσεων – στο Σιάτλ και στην υπόλοιπη χώρα – σας απευθύνω έκκληση: οργανωθείτε. Ελάτε μαζί μας για την οικοδόμηση ενός μαζικού κινήματος με στόχο την οικονομική και την κοινωνική δικαιοσύνη, την δημοκρατική σοσιαλιστική αλλαγή, σύμφωνα με την οποία οι πόροι της κοινωνίας μπορούν να αξιοποιηθούν, όχι για να χορτάσουν την απληστία μιας μικρής μειονότητας, αλλά προς όφελος όλων των ανθρώπων. Αλληλεγγύη.
Μετάφραση: Χριστίνα Κούρκουλα
Πηγή: The Nation